Uprawy zboża jarego

Rośliny jare to gatunki, które charakteryzują się zdolnością do rozwoju w czasie jednego okresu wegetacji. Zatem przeciwnie do ozimych, zimujących pod śniegiem w celu prawidłowego wzrostu. Długi proces jarowizacji nie stanowi tutaj wymogu, co korzystnie wpływa na nasiona. Bowiem zboża ozime narażone są na uszkodzenia, na skutek niekorzystnych i zmiennych warunków atmosferycznych. Dlatego też wysianie zbóż jarych wczesną wiosną umożliwia zbiór plonów w tym samym okresie wegetacji. Wśród gatunków jarych wyróżniamy wiele zbóż, między innymi jęczmień wielorzędowy, owies zwyczajny, proso, czy kukurydzę. Wymagania każdego z gatunku mogą mieć odmienny charakter. Jednak uprawa zbóż jarych jest bardziej wymagająca niż w przypadku ozimych.

Przyczyną jest oczywiście skrócony okres wegetacji, ale także wrażliwość nasion. Dlatego też konieczne jest zwrócenie uwagi na istotne wymagania, które wpływają na urodzajność plonu. Chociażby bardzo ważne jest zwrócenie uwagi na czas siewu, gdzie w przypadku pszenicy konieczne jest wysianie nasion jak najwcześniej. Niemniej jednak sposób uprawy uzależniony jest w głównej mierze od przedplonu. Niezależnie od rodzaju zbóż jarych wysianie możliwe jest już wczesną wiosną po uprzednim przygotowaniu pola. Wczesny siew gwarantuje wysokie plony, w postaci bogatszych kłosów, a także rozbudowanego systemu korzeniowego. Poza tym niezbędne jest płytkie uprawianie na około pięć centymetrów z koniecznym spulchnianiem wierzchniej warstwy. Każda odmiana wymaga jednak odrębnego opracowania i warto brać to pod uwagę.